Werken in onderdrukking en pijn

Werken in onderdrukking en pijn

In de tijd dat ik samenwoonde met die vrouw die ik hielp had ik, zoals ik schreef bijna geen toegreep meer op voeding, drinken, slaap en ontspanning. We woonden in een eensgezinswoning. Na de scheiding is ze noodgedwongen bij mij ingetrokken. Haar woning werd gesloopt en ze had in mijn regio geen recht op een andere woning. Ze had dus praktisch gezien geen dak boven haar hoofd. En hoe een mens ook mag zijn, je laat een medemens niet op straat staan in mijn principes. Ik heb toen wel een samenlevingscontract opgesteld. Hou er rekening mee dat ik toen nog niet in de gaten had dat ik werd opgelicht. Ik nam toen nog aan dat ze de waarheid sprak.

We hadden een groot huis dat men een aantal katten en een hond veel onderhoud had. Zij gaf aan trauma's te hebben op het gebied van schoonmaken en huishoudelijk werk. Ze was ermee bezig bij de therapeut maar kon het nog niet doen. Als ik haar toch iets vroeg te doen dan werd ze kwaad en deed de klus met stampen en gooien. Ik kon dit slecht verdragen met mijn hoooggevoelige aard en deed het zelf dan maar in het vervolg. Ik heb haar een keer gezegd dat ik bang voor haar was, maar die reactie die ik daarop kreeg heeft mij wel duidelijk gemaakt dat ik dat soort uitspraken niet meer moest doen. Ik heb haar moeten beloven dat ik dat nooit meer zou zeggen. Anders zou ze er meteen een einde aan maken.

Ik deed alle klusjes in huis dus zelfstandig. Mijn lichaam raakte steeds meer op en ik bleef longontstekingen ontwikkelen met mijn allergische benauwde longen. Dit duurde maar voort en voort en de therapeut werd radeloos. Ze kon mij niet laten opnemen om mij te redden. Geen mogelijkheden in de regio. En de ambulance, die een keer in nood is gekomen toen ik weer bewusteloos viel in huis, kon mij niet meenemen omdat de achtergrond psychsish was. Zowel de lichamelijke als de geestelijke gzondheidszorg stonden machteloos. En ik nog meer.

Verschillende hulpverleners raadden mij aan om voor de zekerheid alles voor een eventueel overlijden op papier te zetten. Ik voelde dat het nodig was. Mijn hart stond af en toe stil en liep onregelmatig en mijn ademhaling stopte er ook vaak vanzelf even mee. Ook was ik regelmatig bewusteloos. Vooral ook tijden zwaardere huishoudelijke taken. Door de schulden die ze had gemaakt bij de PGB en WMO kon ik geen aanspraak meer maken op hulp van buiten af. Ik zat in een noodsituatie. Doch had ik ergens het gevoel, dat hoe zwaar het ook is en voelt, ik ook dit zou redden.

En dat is ook gelukt. Toen ik rond de kerstdagen twee jaar geleden zeer slecht lag is ze vertrokken en weer teruggegaan naar waar ze vandaan kwam. Ze had een huis gevonden op een vage manier. Ze heeft veel spullen meegenomen en haar zogenaamde mishandelaars waar ik haar van heb gered, hebben haar mee helpen verhuizen en ze woont nu een straat verder dan hun. En ik lag alleen doodziek in bed.

Brigitte Schrijvers
Girorekening: 5152134
vlindertje.noodkreet@gmail.com